Cart(1)

KIZIL KILISE

Η ιστοριογράφηση των θρησκευτικών κτισμάτων στις αλη σμόνητες πατρίδες της καθ’ ημάς Ανατολής ήταν και παρα μένει σημαντική. Δείγματα μιας ανείπωτης μεγαλειώδους προσπάθειας και μιας μοναδικής αισθητικής αξίας, παραμένουν ίσαμε τα σήμερα αψευδείς μάρτυρες του κλέους ενός ολάκερου λαού που είχε μέσα στης καρδιάς τα φυλλοκάρδια τη χριστιανοσύνη μα και την ελληνικότητα… Ενός κόσμου που ήταν βαθύτατα ταυτισμένος με παραδόσεις αιώνων… διατηρώντας στο πέρασμα του χρόνου αναλλοίωτα χαρακτηριστικά μιας υπαρξιακής μοναδικότητας.Είναι γεγονός πως ο υπό έρευνα χώρος της Καππαδοκικής γης έχει κάποιες ιδιαιτερότητες που δικαίως της προσέδωσαν το προσωνύμιο Αγιοτόκος. Διότι, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, πουθενά στην οικουμένη δεν υπήρξε τόσο βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα, τόσο στέρεα πίστη, όσο εκεί… με την ύπαρξη μυριάδων εκκλησιών κάθε τύπου… και παντού.
Στα χωριά, στις πολιτείες, στα βουνά και στους λόφους, στα χωράφια και τις ρεματιές… Εκκλησιές μικρές, μεγάλες, παράξενες, λα-
ξευτές, εδώ, εκεί, παρεκεί… έτσι απλά, ως μικρό αντίδωρο της αγάπης τους προς τον Θεό.Που, φευ, εγκαταλείφτηκαν με τη μεγάλη καταστροφή… τότε που αυτός ο πανάρχαιος πολιτισμός, αυτή η τεράστια πολιτισμική δράση αιώνων σταμάτησε οριστικά, το αμόνι του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού έπαυσε και αποτέλεσε αντικείμενο ιστορικής μελέτης,αλλά… αλλά έστω και έτσι, για όλους εμάς, ήταν και εξακολουθεί να παραμένει μια ατελείωτη εστία γνώσης, μια πηγή δυνατού φωτός…διότι
δεν πρέπει να αφήνουμε τη λήθη να πνίγει τη μνήμη.Σκοπός λοιπόν τούτης της μελέτης είναι η καταγραφή μα και η παρουσίαση ενός ιστορικού δείγματος εκείνης της εποχής… έτσι απλά, με τον χρόνο να κυλά και να ζωγραφίζει στον καμβά της μνήμης, να ανασταίνει από τον λήθαργό της μερικές από τις ανεπανάληπτες εικόνες της «περαιτέρω ιστορίας». Στηριχτήκαμε φυσικά σε βιβλιογραφικές αναφορές1, αλλά κυρίως και πάνω από όλα στις καταγεγραμμένες μαρτυρίες του Αρχείου Προφορικής Παράδοσης του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών
– Ιδρύματος Μερλιέ
2, αυτής της κιβωτού της μνήμης… αλλά και στις κατά καιρούς επισκέψεις μας στον χώρο.
Χρήσιμο; Ίσως…
Βλέπετε η Kizil Kilise ή Κόκκινη Εκκλησιά ή ο Ιερός Ναός του Αγίου Παντελεήμονα στο Σιβριχισάρ
3, ήταν και εξακολουθεί ίσαμε τα σήμερα να είναι κάτι το μοναδικό. Εκεί στην απεραντοσύνη της Καππαδοκικής γης, κάπου στο πουθενά, σε έναν τόπο που οι ντόπιοι το λένε Güzelyurt, δηλαδή όμορφη γη… σε ένα πανέμορφο αλπικό λιβάδι, ορθώνεται αγναντεύοντας την πλάση, ακοίμητος φρουρός στο διάβα του χρόνου… Σιγοψιθυρίζοντας στους επισκέπτες, ταπεινούς προσκυνητές των αλησμόνητων πατρίδων που σέρνουν κατά κει τα βήματά τους, τα περασμένα μα ποτέ λησμονημένα.
Διότι, όταν χάνεις κάτι που αγαπάς, προσπαθείς να αναπληρώσεις το κενό… Και από τότε που χάσανε-(με) βολή, βιος, τόπους ιε-
ρούς, πατρίδα έγινε η μνήμη, όσα είχαν αφήσει πίσω… Αυτούς τους ανεκτίμητους θησαυρούς: εικόνες, ήχους, μυρωδιές, που κανείς δεν μπορούσε να τους τα πάρει.Βέβαια… μπορεί ο ήλιος να είναι ίδιος σε κάθε γωνιά της γης, το χώμα μετά τη βροχή να έχει την ίδια μυρωδιά, ο ουρανός και η θάλασσα να έχουν παντού το ίδιο χρώμα, ο άνεμος, όταν φυσά, να κάνει τον ίδιο ήχο, αλλά, όταν έρθει η ώρα να πάρεις τον δρόμο της προ σφυγιάς, θυμάσαι τον ουρανό, τη θάλασσα, τον ήλιο και το χρώμα της πατρίδος σου και καταλαβαίνεις ότι ήταν μοναδικά, γιατί ήταν δικά σου…

Περιγραφή

Για το θρησκευτικό συναίσθημα των Καππαδοκών έχουν γραφεί πολλά και έχουν ειπωθεί πολύ περισσότερα. Κάπου τρεις και πλέον χιλιάδες εκκλησιές κάθε είδους κοσμούν με την παρουσία τους τον τόπο από το ένα άκρο ίσαμε το άλλο… Από Ακσαράι μεριά ίσαμε την Καισάρεια και από εκεί μέχρι τη Νίγδη και λίγο παραπέρα, το Ικόνιο. Μικρές, μεγάλες, βραχοεκκλησιές, λαξευτές…  και όλες αγιογραφημένες με περισσή αγάπη και ανείπωτη υπομονή1…  Μια επιβλητική παρουσία εκατοντάδων, χιλιάδων μνημείων εκκλησιαστικής μορφής, υψηλής τεχνικής και αρχιτεκτονικής… σε μια ειρηνική συνύπαρξη όλων των γνωστών τύπων. Οκτάγωνα κτίσματα, μονόκλιτες και τρίκλιτες εκκλησίες ρυθμού βασιλικής… Ναοί στον τύπο του ελεύθερου σταυρού και μάλιστα από ντόπιο ή με ντόπιο καλό υλικό, τη γνωστή λαξευμένη ηφαιστειογενή πέτρα και με καλοκομμένες δοκούς, που πάντοτε έδιδαν την αίσθηση του όμορφου, αλλά και ενός συμπαγέστατου πέτρινου όγκου.Εκκλησιές σπάνιας τεχνικής δομής με αψιδωτά παράθυρα, γλυπτά γείσα, μεγάλα πλαίσια, υπέροχα κιονόκρανα, αλλά… και υπόγειους τόπους λατρείας. Ταπεινές εκκλησιές, δείγματα ενός καταπληκτικού θρησκευτικού γίγνεσθαι, που συγκινούν ίσαμε τώρα, προκαλούν το δέος και τον θαυμασμό στον επισκέπτη…

Βιογραφικό συγγραφέα

Κωνσταντίνος Μ. Νίγδελης

Γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε και εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη ως καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ίδρυσε το Κέντρο Ιστορίας του Δήμου Συκεών και το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως στα οποία είναι και υπεύθυνος.

Είναι μέλος της Επιτροπής Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων της Εταιρείας Συγγραφέων Βορείου Ελλάδος, Αντιπρόεδρος της Αμφικτυονίας Ελληνισμού και μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (Ε.Λ.Β.Ε.). Στο ερευνητικό και συγγραφικό του έργο, στα άρθρα του σε περιοδικά και εφημερίδες, ξεχωριστή θέση κατέχουν τα θέματα των αλησμόνητων πατρίδων. Για το έργο του τιμήθηκε κατ’ επανάληψη από φορείς του Ιδιωτικού και Δημοσίου τομέα, μεταξύ των οποίων (τρις) από την ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ.

Τρόποι παραλαβής του βιβλίου

Το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας εντελώς δωρεάν κάνοντας εγγραφή στο site.Μπορείτε χωρίς καμία υποχρέωση να κάνετε μία δωρεά για την προσπάθεια που γίνεται στην προώθηση των βιβλίων, πηγαίνοντας στο μενού και στην ενότητα Δωρεές.